Trochę ze względu na niespożyte siły i zapał do pracy, trochę z chęci poszerzania swojej wiedzy postanowiłem zhołdować zasadzie, że pod latarnią ciemniej, niż wokół niej. Co mam na myśli? Otóż noszę się z zamiarem dostarczenia nowych dowodów na potwierdzenie tezy, iż Unia Europejska wcale nie jest tworem zupełnie odmiennym względem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, w co wierzy wiele osób oraz faktu, że bytuje skażona licznymi naruszeniami prawa przez jej dysydentów.
W artykule tym, będącym hybrydą danych pochodzących z internetowej encyklopedii Wikipedia (prócz informacji o Pani Hübner, które to jakiś czas temu w dziwny sposób „zaginęły”) oraz, gnie niegdzie, moich komentarzy, postanowiłem przybliżyć sylwetki wielu spośród członków obecnie urzędującej (do końca października br.) Komisji Europejskiej, będącej organem wykonawczym Unii Europejskiej. Część z nich posiada bogatą komunistyczną przeszłość, części przedstawiane były natomiast zarzuty natury prawnej, niejednokrotnie potwierdzone.
1. Na początek Przewodniczący Jose Manuel Barroso (Portugalia)
Polityką zaczął zajmować się jeszcze jako student. Był członkiem maoistowskiego Rewolucyjnego Ruchu Portugalskiego Proletariatu, które uczestniczyło w rewolucji goździków obalającą w 1974 r. wojskową dyktaturę Salazara w Portugalii. W okresie przejścia do demokracji, zmienił poglądy na centrolewicowe - widocznie bardziej opłacalnym było "złagodzenie" swoich przekonań, przynajmniej oficjalne.
2. Siim Kallas (Estonia) - Wiceprzewodniczący, Komisarz ds. Administracji, Audytu i Zwalczania Nadużyć Finansowych
W 1989 wybrany do Rady Najwyższej ZSRR. Od 1972 do 1990 należał do Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. Po przemianach ustrojowych Pan Kallas widocznie zwietrzył szansę na ponowne dorwanie się do koryta i w 1994 stanął na czele, co ciekawe, wolnorynkowej i liberalnej Estońskiej Partii Reform. Ponadto, podejrzewany był o korupcję (ostatecznie nieskazany), lecz oskarżenia o składanie fałszywych informacji zostały potwierdzone. Przypuszczalnie dobrze wie jak zająć się walką z korupcją, za co odpowiedzialny jest w Komisji. Niestety, z autopsji...
3. László Kovács (Węgry) - Komisarz ds. Podatków i Unii Celnej
Był członkiem Węgierskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej - ugrupowania komunistycznego sprawującego władzę na Węgrzech przed rokiem 1989 i przyjacielem Jánosa Kádára - węgierskiego dyktatora.
4. Dalia Grybauskaitė (Litwa) - Komisarz ds. Programowania Finansowego i Budżetu, obecnie prezydent Litwy
Należała do komunistycznej Partii Litwy - Lietuvos komunistų partija. Wchodziła w skład KPZR. Zajmowała wysokie stanowiska w komunistycznym aparacie urzędniczym.
5. Franco Frattini (Włochy) - Wiceprzewodniczący. Komisarz ds. Transportu (do 8.05.2008)
Jako polityk działał we Włoskiej Partii Socjalistycznej, która określała się jako partia robotnicza, wskazując na marksizm jako swoją podstawę ideową. W 1994 został jednym z założycieli Forza Italia (ugrupowanie prawicowo-konserwatywne). Kolejny przykład na użyteczną "zmianę barw".
6. Jaques Barrot (Francja) - Wiceprzewodniczący, Komisarz ds. Wymiaru Sprawiedliwości oraz Obszaru Wolności i Bezpieczeństwa
W 1995 został skazany na karę ośmiu miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania i ukarany zakazem sprawowania funkcji państwowych na 2 lata za finansowanie swojej partii z pieniędzy publicznych.
7. Günter Verheugen (Niemcy) - Wiceprzewodniczący, Komisarz ds. Przedsiębiorstw i Przemysłu
Kolejny z opisywanych polityków, którzy nagle postanowili zmienić poglądy. Od 1978 do 1982 był sekretarzem generalnym partii liberałów FDP. Po opuszczeniu przez FDP koalicji rządowej kanclerza federalnego Helmuta Schmidta odszedł z FDP razem z kilkoma innymi działaczami i przeszedł do SPD (socjaldemokraci).
8. Peter Mandelson (Wielka Brytania) - Komisarz ds. Handlu (do 5.10.2008)
Członek Partii Pracy. W 1996 r. kupił dom w Notting Hill za nieoprocentowaną pożyczkę udzieloną mu przez związanego z Partią Pracy milionera, Geoffreya Robinsona. W związku z tym podał się do dymisji (sprawował urząd ministra bez teki). W styczniu 2001 r. pojawiły się pogłoski, że Mandelson telefonował do ministra w Home Office, Mike'a O'Biena, w sprawie Srichanda Hinduji, hinduskiego biznesmena, który ubiegał się o brytyjskie obywatelstwo. Rodzina Hinduji była głównym sponsorem "Faith Zone" w Millennium Dome. W tym czasie Hinduja i jego bracia byli zamieszani w korupcyjny "skandla Boforsa", a w Indiach toczyło się śledztwo w ich sprawie. 24 stycznia Mandelson został ponownie usunięty z rządu.
9. Neelie Kroes (Holandia) - Komisarz ds. Konkurencji
Oskarżona o okłamywanie Parlamentu Europejskiego przez Paula van Buitenena w związku ze słynnym raportem na temat korupcji i nepotyzmu w UE. Jako komisarz zatwierdzająca m.in. fuzje, niekiedy podejmuje decyzje w sprawie firm, z którymi wcześniej była związana jako menedżerka. Funkcje te, po opublikowaniu raportu, zostały przekazane innemu członkowi Komisji.
10. Na koniec, rzec można na deser, pozostawiłem Danutę Hübner - Komisarz ds. Polityki Regionalnej (zastąpiona na stanowisku 4 lipca przez Pawła Sarneckiego)
Od 1970 do 1987 roku należała do PZPR. W latach 1997-98 Szef Kancelarii Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego (działacza PZPR, ministra-członka Rady Ministrów ds. młodzieży w rządzie Z. Messnera, przewodniczącego Komitetu Młodzieży i Kultury Fizycznej oraz członka Prezydium Rządu i przewodniczącego Komitetu Społeczno-Politycznego Rady Ministrów w rządzie M. Rakowskiego). W związku z byłą przynależnością partyjną określana mianem "czerwonej komisarz". W 2009 roku w wyborach do Parlamentu Europejskiego wystartowała z list Platformy Obywatelskiej, pomimo jej nieoficjalnej, lecz faktycznej przynależności do SLD. Tym samym nie kojarzona już z europejskimi socjalistami, lecz chadekami (ale to wie chyba każdy).